Eye Filmmuseum
Directeur
Van der Haak is benoemd door de Raad van Toezicht van Eye. De nieuwe directeur verheugt zich leiding te gaan geven aan een eigentijds museum voor filmkunst met een collectie van wereldklasse, die de unieke mogelijkheid biedt om verleden, heden en toekomst te verbinden, de wereld in transitie aan de hand van beelden te bevragen, en in gesprek te gaan over de rol van film in de digitale beeldcultuur.
Bregtje van der Haak (1966) zal voortbouwen op de ‘caleidoscopische opdracht’ die het museum zichzelf heeft gesteld: een ontmoetingsplaats te zijn waar film in al zijn facetten wordt getoond en van context wordt voorzien, van de vroegste begindagen tot de actueelste ontwikkelingen, van minutieus gerestaureerde klassiekers tot de nieuwste digitale experimenten en tentoonstellingen van internationale hedendaagse kunstenaars en filmmakers.
Lex ter Braak, voorzitter (a.i.) Raad van Toezicht Eye Filmmuseum
‘De Raad van Toezicht heeft in Bregtje van der Haak zijn droomkandidaat gevonden. Met haar kennis van de film en de nieuwe media, haar geschoolde overtuiging van het belang van de collectie en de gezamenlijke maatschappelijke impact hiervan, zal Bregtje van der Haak nieuwe mogelijkheden voor Eye en het publiek weten te creëren. De dynamiek tussen museum en samenleving zal zij intensiveren om daar een programma van urgentie omheen te maken. Bregtje van der Haak zal van Eye een veelkleurig prisma maken, een plek waar iedereen kan zijn.’
Bregtje van der Haak
‘Eye is onder leiding van Sandra den Hamer een fantastisch publiek instituut geworden, een essentiële ontmoetingsplaats voor iedereen die denkt en droomt in beelden. Ik ben zeer enthousiast over de kans om haar werk verder te zetten en samen te werken met een team van excellente professionals, die de filmcultuur met passie en toewijding uitdragen op alle niveaus. In mijn dromen zie ik Eye, de oester aan het IJ, zich nog verder openen naar de wereld, als een ‘brave space’ waar de filmkunst zich toont op vele manieren en iedereen zich welkom voelt om met de collectie en de internationale film community in dialoog te gaan: om samen de hoogstpersoonlijke, maar gedeelde diagnose te stellen van onze tijd.’
